KANDILAT (Poezi)

KANDILAT



DUKE RITUR NDEZJEN E KANDILAVE,

PREJ MINARES BARDHË, TRUP SELVIE,

MËHALLA ZHURMON NGA ÇILTËRSIA E FËMIJËVE,

PËRRETH SOFRËS SHTRUAR, BËJMË DUA.



JANË KANDILA QË NDRIÇOJNË KËTO NETË,

SI HËNA E PLOTË… VELLO NUSJE,

ZGJON ZEMRËN E PËRGJUMUR,

DRITË PËR ERRËSIRËN E HAMENDUR.



HARE NËPËR XHAMI, TEQE, ANEMBANË.

IFTARE ME MIQ, TERAVI E SYFYRE,

BUKURI HYJNORE, GUR TESPIHU,

SHKRIRJE NË ËNDJEN E KËSAJ MËSHIRE.



PËRJETIME TË THELLA NË IBADETE,

FËMIJËT SYTË DREJTUAR NË MINARE,

ZAHIDIT IU NDEZ NJË KANDIL NË ZEMËR,

EDHE NJË RAMAZAN SI KY, ZOTI BËFTË EMËR.



ZAHID.