V E N D O S A (Poezi)

V E N D O S A

SHPIRTIN S’JA SHES KËTIJ SHËMTIMI,
S’LEJOJ AQ LEHTË TË MË THENI.
S’JU LEJOJ DOT TA LUANI,
LOJËN ASHTU JU SI DONI.
S’E VESHI XHAKETËN QË E QEPËT,
ME PENIN E LËMUAR NGJYRË GRI.
S’E NDJEKI KARAVANIN E HUAJ,
AS ULURIMËN E FLAKTË TUAJ.
ÇEZMËN QË MOTI E KENI TË NGRIRË,
THEMRAT SHUMË U JANË MPIRË.
NËN FASADËN E BUKUR,
TULLA TË KALBURA FSHIHEN.
MË THONI:
Ç’JU DESHT E GJITHË KJO?!
PSE U BËTË RANGALLË[*] DHE RIMORKIO.
ÇORAPE E LIRË NËN KËMBËN E HUAJ,
UNË
KUR TA THEM, DIJE SE NUK LUAJ.

ZAHID
[*] Rrangallë/Leckë