Ecish në luginën e ferrave.
I robëruar nga bota dhe përbuzja,
je bërë peng i dalldisjeve.
Barkën e ke të ndryshkur, do t’a rëmbejë stuhia.
Eja vlla, në flladin e kësaj hijeje.
Jastëku i kësaj shtëpie është me pupla.
Gjumi aty bëhet rahat, rahat.
Ëndrrat janë të ëmbëla, përallore,
Si me të dashurat e jetës rinore.
Ecish në luginën e lotëve.
Ka ditë kur dhimbja e kockave
pashmangshmërisht e ndjen therjen e gjunjëve.
Zahidit, lyerja me shërbet përjetësie
i dha shërim në ato dhimbje.
Eja i dashur!
në këtë trëndafilishte.
Këmishë të Jusufit kemi me ne.
Sytë e Jakubit i shëroi me erë.
Zahidi e pa, në kuvend të ndriturve.
Zahid.
